Hayat Herşeyi Yaşamaktır...

[MiLey]

Tanıtım...(karakterler)

KARAKTERLER

Beren: 24 yaşında güzeller güzeli bir kız..Okul yıllarındaki flörtü Murat ile yeni evlidir. Üniversiteden yeni mezun olmuş, yüksek lisans yapmaktadır. Edirnelidir. Eğlenceli bir kişiliği vardır. Tek çocuktur :)

Murat: Beren'in eşidir. 26 yaşında yakışıklı bir adamdır. Oda tıpkı Beren gibi üniversiteden mezun olmuş, yüksek lisansını bitirmiştir. Komik, esprili, yardımsever bir kişiliği vardır. Anne ve babadan İzmirlidir.

Mine: Murat ve Berenin en yakın arkadaşıdır. 25 yaşındadır. Muratı liseden, Bereni üniversiteden tanıyordur ama çok çabuk yakın arkadaş olmuştur onlarla..Genellikle arkadaşları tarafından şıpsevdi olarak bilinir. Ankaralıdır.

Ege: Diğerlerinin çok yakın arkadaşıdır. 26 yaşındadır. Komik bir yapısı vardır. Sürekli kız peşindedir ama bir garip ki Mineye yangözle bakmıyordur :) Muratı çok sevmektedir. Çünkü Muratla ilkokuldan beri kankalardır..

Efe: Muratın amcasının oğludur. İstanbuldaki liselere puanı yetmediği için Muratın yanında (İzmirde) okuyordur. Muratla sürekli didişme halindedir. Beren her seferinde didişmemelerini söyleselerde Murat-Efe didişmesi her zaman ön plana çıkmaktadır. 17 yaşındadır. Murat her ne kadar kavga etsede kuzeni Efenin üniversite kazanması için gayret gösteriyordur.

Ferruh: Muratların oturduğu apartmanın yöneticisidir. Aynı zamanda Efenin okuduğu lisenin matematik öğretmenidir. Bu yüzden sürekli Muratların evine gidip gelmektedir. Efe bu adamı her gördüğünde kaçmaya çalışsada yengesi Beren onu bu adamla karşı karşıya getirmektedir. Mine ise bu adamı hiç sevmiyordur.

Nebahat: Berenlerin karşı komşusudur...Dedikoducu bir yapısı vardır. Herkese bilmişlik taslıyordur. Murat, Beren ve diğerleri bu kadını hiç sevmiyordur. Daha da kötüsü Muratların tam karşı dairesinde olduğu için Efe-Murat didişmelerini İstanbula telefon açarak ordakilere bildiriyordur.

Behiye: Muratın anneannesidir. İstanbulda yaşıyordur. Eleştirmen yapılıdır. İzmire Muratların yanına gittiğinde bu karı-kocaya yapmadığı eleştiriyi bırakmaz ama torunu Murat ve gelini olan Bereni çok sevmektedir.

Emre: Berenin kuzenidir. İlköğretim 8.sınıfa gitmektedir. Yaramaz bir çocuktur. Efeyle bir olup türlü türlü muzurluklar yapmaktadır. Anne ve Babası işlerinden dolayı sürekli şehir şehir gezdikleri için Beren ona bakıyordur.

[MiLey]

1.Bölüm=Hikaye yeni başlıyor

(İzmir'de güzel bir pazartesi sabahı..dışarıda bir soğukluk hakim..öğrenciler okullarına gidiyor..büyükler işlerine yetişmek için adeta koşuş halindeler..akşam oluşmuş çiğ araba ve yaprakların üzerinde...Efe ise yatağında derin bir uykuda ve rüyasında Şebnem diye birini sayıklamaktadır.İyice rüyada olan Efe, bir sesle yani Muratın sesiyle uyanır.)

Murat: Efe kalk!
Efe: Şebnem...
Murat: Efe !! kime diyorum okula geç kalıcaksın kalk hadi!
Efe: (ani bir hareketle uyanır) Şebnem !
Murat: Ne Şebnemi be kalk hazırlan okula geç kalıcaksın!
Efe: Of ya okula gitmek zorunda mıyım ?
Murat: Tabiki de zorundasın. Ama dur, diyorsan ben okumayayım, tamircilerde çalışırım üniversiteyede gitmek istemiyorum oda kabul.
Efe: Amca sabah sabah senaryo yazdın ya püff.
Murat: Neyse hadi elini yüzünü yıka çabuk.
Efe: Öf be öff
Murat: Ben senden büyüğüm bana öf diyemezsin.
Efe: Allah allah dersem naparsın?
Murat: Ben şimdi senin..(Beren gelir)
Beren: Murat? Efe? Noluyor burda?
Murat: Önemli değil. Efe beyi kaldırmaya uğraşıyoruz ki kalkmış kendileri zaten..(gülümser)
Efe: Ya öyle (gülümser)
Beren: Neyse kahvaltı hazır onu diyecektim. Efe hadi sende kalk elini yüzünü yıka. Okula geç kalırsın kahvaltı yapmadan da bir yere yollamam.
Efe: Öf be öf !! (istemeye istemeye banyoya gider. Murat aşağıya iner. Emre masada oturuyordur. Telefonda biriyle mesajlaşıyordur)
Murat: Emre? kiminle mesajlaşıyorsun sabah sabah?
Emre: Reisle.
Murat: O da kim?
Emre: Yani arkadaşım lakabı reis ama.
Murat: Bu kişi buraların reisi falan mı?
Emre: Evet. Reisi o havamız var mekanda.
Murat: Mekanda okul veya İzmir oluyor değil mi?
Emre: Yok İzmir çapında tanınmadık ama maşallah tüm okul tanıyor bizi.
Murat: İyi tanımaya devam etsin. Şey matematik yazılısı olmuştunuz kaç aldın hocalar okudu mu?
Emre: Iı şey..e..evet okundu.
Murat: Kaç?
Emre: 72
Murat: Emin misin?
Emre: Öff 40
Murat: Çalışman gerek bunu da biliyorsun dimi?
Emre: Evet. (Efe gelir masaya oturur) Vaay ortam çocuğu Efe abim nasılsın?
Efe: İyi. Bu hitabı neye borçluyuz?
Emre: (efeye fısıldar) Kızı ayarladın ya.
Efe: Hangi kızı ? hee önemli değil ya.
Emre: Abi sayende okulda havamız oldu ama.
Efe: Oğlum önemli değil dedim ya. (Beren elinde omlet ve çayla gelir.)
Beren: Murat şu çaydanlığı tutsana çok sıcak düşürürüm.
Murat: Tamam canım dur dikkat et.(Çaydanlığı alır, masaya koyar. Berende oturmuştur)
Beren: Hadi beklemeyin beni başlayın siz.(kapı çalar)
Emre: Durun ben bakarım.
Murat: Hayret bu böyle yapar mıydı Beren?
Beren: Bilmem.

(Emre kapıyı açar. Ferruh gelmiştir.)

Emre: Eyvah!
Ferruh: Çocuğum noluyor?
Emre: ı şey..ayağımı çarptımda..
Ferruh: İyi de herkes ayağını çarpınca ay der sen eyvah diyorsun.
Emre: Ben bi deli zaten (içeri koşar) Ferruh amca geldi.
Efe: Ne! (kalkmaya çalışır Murat kolundan tutup oturtur)
Murat: Otur oturduğun yere! (Ferruh gelir)
Beren: Aa hoşgeldiniz Ferruh bey buyrun oturun.
Ferruh: Yok kızım ben kahvaltı yaptım.
Beren: Olsun çayımızı içersiniz.
Ferruh: Eh iyi bari.(oturur)
Efe: (Murata fısıldar) Amca nolur yardım et içeri gidiyim bu herifi her gördüğümde tedirgin oluyorum.
Murat: (Efeye fısıldar) Hayır gitmiyorsun hiçbir yere o senin hocan.
Beren: (Ferruha çay getirir)
Ferruh: Efe? neden garip garip davranıyorsun? (Gayet emin bir tavırla..)
Efe: Şey hocam..yok ne alaka ya ö..öyle davranmıyorum.
Ferruh: Bana öyle geldi o zaman.
Efe: Hıhı.
Murat: (Efeye fısıldar) Düzgün davran bak dikkatini çektin.
Efe: (Murata fısıldar) Nolursun ya tedirgin oluyorum bırak içeri gidiyim.
Murat: (Efeye fısıldar) Hayır !!
Efe: Benim okula gitmem gerekiyor.
Murat: Efe! şey..iyi dersler..
Efe: Herkese hoşçakal. (Tam çıkacakken Ferruh seslenir)
Ferruh: Hiçbir yere gitmiyorsun kerata!
Efe: Hocam ilk ders edebiyat ve yazılımız var.
Ferruh: Ben öğretmen olduğuma göre ders başlangıç saatlerini biliyorum oğlum. Beraber çıkıcaz.
Efe: Ama hocam..(ferruh sözünü keser)
Ferruh: Not kırarım !

DEVAMI GELECEKTİR...

[MiLey]

Efe: (İstemeyerek oturur.) Hocam ya yalan mı söyleyeceğim size? Gerçekten yazılımız var edebiyattan.
Ferruh: Emin misin? yazılınız 2 hafta sonra olmasın?
Efe: Şey..
Ferruh: Not alsan iyi edersin yazılı tarihlerini..
Murat: Haklı.
Efe: Sorcam ben sana sonra Murat efendi.
Murat: (Banane dercesine kafasını sallar)
Beren: Emre okula geç kalacaksın hadi.
Emre: Gitmesem?
Beren: Aaa ne bu böyle canım! Bir yandan Efe bir yandan sen! İtiraz istemiyorum doğru okula!
Emre: Of be of! (İstemeyerek kapıya yönelir ayakkabılarını giyer ve okula doğru yol alır..)
Ferruh: (Efeye bakarak) E bizde kalkalım artık..
Efe: Biz derken hocam?
Ferruh: İkimiz okula gidiyoruz ilk dersim size kalk hadi.
Efe: Off.
Ferruh: Oflama not kırarım zaten notun düşük.
Murat: Ne! kaç aldın sen matematikten? O kadar çalıştırdım seni be!
Efe: Kazık sordu ben ne yapayım (kapıya yönelir ayakkabılarıın giye rve okula doğru yol alır Ferruhta peşinden gider)
Beren: (Tekrar masaya oturur) Hayatım nolacak bu çocuklar ya? İkiside çalışmıyor.
Murat: Ne yapabiliriz Beren? Çalıştırıyoruz ikisinide. İçlerinde okuma isteği olmassa okuyamazlar ama ben yinede ikisi için çaba sarfedicem.
Beren: Bende. (kapı çalar) Dur Murat ben bakarım.(kapıya gelir) Ne unuttunuz ya ! (Açar, gelen Minedir)
Mine: Beren naber ya? (sarılırlar)
Beren: İyi canım senden?
Mine: Nolsun aynı işte
Beren: Geçsene kahvaltı yapıyoruz sende otur.
Mine: Yok ben kahvaltı yaptım, sabah koşusu için Kordon Boyu'na gitmiştim geçerken de bir uğrayayım dedim.
Beren: İyi etmişsin gel otur bari dinlen.
Mine: E iyi. (içeri geçerler.)
Murat: Hoşgeldin Mine.
Mine: Hoşbulduk Murat naber?
Murat: İyiyim sen?
Mine: İyi.(koltuğa oturur) Ay yoruldum ya Kordon Boyu'na gittim koşuya.
Murat: Uzak buraya ama.
Mine: Olsun gittim ben arabamla.
Murat: Yorulduysan araba kullanman doğru değil.
Mine: Olsun geldim işte (gülümser) Şey Beren bugün okula gidiyor musun?
Beren: Hayır dersim yok bugün. Noldu ki?
Mine: Beraber bi yere gidelim mi?
Beren: Gidelim de..nereye?
Mine: Ya geçen gün Konak'ta çok güzel bir elbise gördüm almak istiyorum fikirlerini alıcam senin olur mu?
Beren: Olur. Aslında bende gidicektim birşeyler bakarım.
Mine: A süper süper.
Beren: Murat bittiyse masayı toplayayım mı?
Murat: Topla bende yardım edeyim.
Beren: Yok otur sen ben toplarım.
Murat: Olsun hayatım yorulma sen bende yardım edeyim.
Beren: Hayır hayır otur sen.
Murat: İyi.
Mine: Beren ben çıkıyorum o zaman eve gidiyim çıkacağımız zaman ararım seni olur mu?
Beren: Olur canım baybay.
Mine: Bay bay canım. Murat görüşürüz.
Murat: Görüşürüz canım. (Mine gider)
Beren: Murat bi gelsene!
Murat: Noldu?
Beren: Murat şunu şuraya koyar mısın boyum yetişmiyor.
Murat: Tabi (Berenin elindekileri alır ve koyar. Telefonu çalar)
Murat: Alo?
Ege: Hacı naber ya?
Murat: İyiyim Ege iyiyim.
Ege: Ya çok önemli birşey oldu yardım et.
Murat: (telaşlanır) Noldu!
Ege: Burada sapık var bana bakıyor.
Murat: Yuh be ne sapığı!
Ege: Sapık var işte.
Murat: Of nerdesin sen?
Ege: Kapının önünde.
Murat: (kapar) Of Ege of! (kapıyı açar)
Ege: Şaka !!
Murat: Hahaha çok komik bir şaka ya!
Ege: Allah Allah ya bi şaka yapalım dedik onun da içine ettin Murat.
Murat: Ben mi sen mi..Neyse naber noldu bu saate gelmezdin sen?
Ege: Gidiyoruz.
Murat: Nereye?
Ege: Konak Meydanına.
Murat: Napcaz orda?
Ege: Birşey göstericem.
Murat: Orada gösterilebilecek şeyler belli zaten deniz, Saat Kulesi, belediye binası, sokaklar, dükkanlar, simit satan insanlar, boyozcular başka birşey yok heralde..
Ege: Abicim gel sen işte ya.
Murat: İyi o zaman gördüklerimi bir kere daha görürüm. Bekle üzerimi değiştirip geliyorum.
Ege: Tamam.

(Efe okuldadır. Sınıfta oturuyordur. Öğretmen daha gelmemiştir.)

Öğrenci 1: Oğlum manitayı kaptım diyorum lan. (kahkaha atar)
Efe: (kahkaha atıyordur)

devamı sonra...

[MiLey]

Öğrenci 1: Oğlum kız taş ya taşş..!!
Efe: Yuh oğlum bu ne böyle övüp duruyorsun taş taş diye kaça gidiyor bu kız yoksa bizim sınıftan mı?
Öğrenci: 1.sınıflardan
Efe: Hee..Ne.! yuh oğlum lise 1'lerle sevgili olunur mu ? (kahkahaları artmıştır)
Öğrenci 1: (bozulur) oğlum havalı bişey kız zaten
Efe: Olsun..(Ferruh sınıfa girer)
Ferruh: Oturun oturun.
Efe: Başladık yine.
Öğrenci 2: Oğlum bu herife bir boykot falan mı düzenlesek? (gülmeye başlar)
Efe: Olur valla he. (güler)
Ferruh: Oğlum, efe.! noluyor orda bakayım?
Efe: (öksürür) h..hocam birşey yok.
Ferruh: Neye gülüyorsanız bizede anlatın bizde gülelim.
Efe: Şimdi hocam şöyle..ııı..hah buldum. hocam şimdi bu arkadaş lise 1'lerden manita yapmış.
Öğrenci 1: Efe sussana oğlum öğrenicek bütün sınıf.

(sınıf gülmeye başlamıştır bile)

Ferruh: Tamam be tamam oturun yerinize.
Öğrenci 1: Oğlum sen bittin tamam mı? yaşamıyorsun farzet...!!
Efe: Tamam öyle farzederim yaşıyorum da noluyor ki zaten her sabah kalk buraya gel, manitasız hayat Muratta zaten habire ders ders diye tutturuyor beyfendi yüksek lisans yaptıya bende yapıcakmışım. (güler)
Öğrenci 2: Tamam Efe sus yine kaldırıcak valla bu sefer güzel bir gerekçe bulamazsın rezil olan biz oluruz valla..(gülümser)
Efe: Haklısın.

(Murat ve Ege, Konak'a doğru yol alıyorlardır. Murat arabayı güzelce kullanıyordur :) )

Murat: Ay anlamıyorum ne var, ne göstereceksin bana?
Ege: Orda görürsün.
Murat: Of tamam. (radyoyu açar)
Ege: Abi bu ne ya !
Murat: Müziğin nesi var Ege?

[MiLey]

Ege: Abi bildiğin arabesk bu sen arabesk dinliyor musun Murat?
Murat: Tabiki hayır ama başka radyo kanalı çekmiyor.
Ege: İzmirde nasıl çekmez ya?
Murat: Şuan İzmirin merkezine kaç km uzakta olduğumuzu bilmiyor musun sen?
Ege: Doğru ya neyse ya (kapar) açma boşver dinlemeyelim.
Murat: Tamam o da kabul. (gülümser)

(Ferruh hoca ders anlatıyordur. Efe ve tayfası, hem sıkılıyor, hemde dersi kaynatmak için türlü türlü numaralar düşünüyordur. Efenin aklına bir fikir gelir ve parmak kaldırır.)

Ferruh: Hayret..Efe? oğlum sen parmak mı kaldırdın yoksa bana mı öyle geliyor? sen bu konuyu anlamamıştın..
Efe: Ben soru için kalkmadım hocam.
Ferruh: (Soruyu Efeye çözdürmeye karar verir) Tamam Efecim sen kalk.
Efe: Ya hocam ben soru için kaldırmadım parmağımı dedim ya..
Ferruh: Efe kalk dedim.! öğretmenin olarak sana kalk diyorum sözlü olacaksın..!!
Efe: Ama hocam..(sözünü keser)
Ferruh: Efe..!!!! (sınıf Efeye gülmeye başlamıştır bile...)

(Efe tahtaya kalkar)

Ferruh: Al şu tebeşiri..çöz bakalım.
Efe: Hocam ben..yani bu Sanal Köklü Denklem şimdi değil mi?
Ferruh: Evet Efe öyle.
Efe: Ya hocam ben bu böyle çözemem ama yorumlayabilirim.
Ferruh: Çöz..
Efe: Hocam yorum yaptıktan sonra çözsem?
Ferruh: Metodun öyleyse iyi bakalım (bir sıraya oturur) yorumla hadi..
Efe: Şimdi bu Sanal Köklü Denklem ya, sanal şeyler yalanda olabilir.
Ferruh: Hımm...meraklandım şimdi.
Efe: Şimdi hocam sanal alem sahtedir. Yani böyle bir denklem yoktur. bizden istenende bunu farketmemiz tabi ben farkettim şimdi hocam ben + aldım değil mi?
Ferruh: Şimdi Efe sen çok akıllı bir çocuksun. Böyle bir denklem yok madem sana göre..peki neden bunu işliyoruz sence?
Efe: Dedim ya farkedelim bunu diye.
Ferruh: Çok güzel çok güzel..(masasında bir kağıt yazar Efeye verir) Şimdi Efe sen bunu alıyorsun sınıftan çıktın, merdivenlerden aşağıya doğru yavaş yavaş iniyorsun daha sonrada koridorun sonundaki odaya girip kağıdını verip ben dersi kaynatmaya çalıştım ama Ferruh hoca izin vermedi diyorsun anlaştık mı? (tüm sınıf kahkahalara boğulmuştur)
Efe: Hocam yanlış bir teoriyi doğru yorumlamak kaynatmakmı oluyor ha.!
Ferruh: Bağırma bana disipline gidersin Lise hayatını batırma doğru müdüre şimdi hadi sorucam tenefüste neler konuştuğunuzu hadi hadi.
Efe: Ya hocam..
Ferruh: HADİ.!!
Efe: Peki..oğlum bittin sen lan.
Öğrenci 2: Ben naptım oğlum ya.
Efe: (dışarı çıkar)

[MiLey]

(Mine ve Beren hala evden çıkmaya çalışıyorlardır)

Mine: Beren hadi ama..!
Beren: Of tamam geldim Mine.
Mine: Yuh kızım bu ne hal?
Beren: Ne?...ne var halimde?
Mine: Rujunu taşırmışsın..(gülümser)
Beren: Off hep senin yüzünden ya. Getirdin aceleye beni..(aynaya bakıp silmeye başlar)
Mine: Napayım bir an önce gidelim istedim..neyse sildiysen çıkalım hadi.
Beren: İyi tamam hadi..(kapıyı kitleyip çıkarlar. Murat ve Ege, Konak Meydanı'na gelmişlerdir)

Murat: Evet geldik ne var? ne göstericeksin?
Ege: Aaa burdaydı nerde bu ya.!
Murat: (ne nerde? der gibi kafasını sallar)
Ege: Ya burda çok güzel tost yapan bi yer vardı yok şimdi.
Murat: Ne..! tost için mi geldik o kadar yolu..!!
Ege: Napayım ya çok güzeldi..
Murat: Ege, senin dediğin tost kumru ve ben İzmirli olduğuma göre bu tostu yememem mümkün değil. En az 1000 kere yedim bu tostu ama yinede sağol. Benim kızdığım şey ise o kadar yolu bir tost için gelmiş olmamız.
Ege: Hem tost yemek için hemde gezmek için geldik, tost yiyemeyeceğimize göre gezeceğiz.
Murat: Ege burası İzmir ve burda binlerce büfe var. Tost yiyemeyeceğimizi kim söyledi?
Ege: Yeni kahvaltı yaptın sen ama yiyemezsin ki...
Murat: Tamam gezelim zaman geçsin öyle yerim.
Ege: Bak o olur işte. (yürümeye başlarlar)

(Tenefüs olmuştur. Emre ve tayfası bahçede geziniyorlardır.)

Öğrenci 1: Abi dün Facebookta bir grup gördüm acayip komik bir grup. Sürekli komik paylaşımlar yapıyor..
Emre: Oğlum ben bu manitayı zor buldum kaptırmamam gerek.
Öğrenci 1: Haydaa..ben neyden bahsediyorum sen neyden bahsediyorsun..
Emre: Sıkıldım ben ya.
Öğrenci 1: Gel dolaşalım.
Emre: Kantine gidiyorum çikolata alıcam.
Öğrenci 1: Bende geliyorum kraker alıcam..

(Yürümeye başlarlar. Tam o sırada Emre'nin arkadaşı, Emre'nin sevgilisini bir başka erkekle görür. Bunu farketmeyen Emre öyle yürümektedir...)

Öğrenci 1: (sessizce) Oha.!
Emre: Ne?
Öğrenci 1: Yok bişey.
Emre: Oha dedin
Öğrenci 1: Tamam sakin ol ve..şu tarafa bak..
Emre: Ne var orda? (görür bu arada kızın adı Sena :) )
Öğrenci 1: Oğlum ne iş?
Emre: Sena.!!!
Sena: Hii.!! Emre.!
Emre: Noluyor burda.!!
Senanın sevgilisi: Şşt asıl sana noluyor bücür..!!
Emre: Sena naptın sen ya.!
Sena: Özür dilerim ama ben seninle çıkmak istemiyorum.
Emre: Oğlum elimden kurtulamayacaksın lan..! Sena seninlede sonra görüşeceğiz.!
Senanın sevgilisi: Oğlum adam akıllı davran yoksa sen görürsün gününü.!
Öğrenci 1: Emre tamam sakin ol
Emre: Bırak abi ya.!! bana bak buralar benden sorulur artistlik taslama bana.!
Senanın sevgilisi: Hadi ya sen kim oluyorsun be.!
Emre: Şimdi ben senin..! (kavga etmeye başlarlar)

(Mine ve Beren, Konak'a doğru gidiyorlardır)

Mine: Muratta Konak'ta.
Beren: Evet nolmuş ki?
Mine: Karşılaşırız.
Beren: Karşılaşalım nolcak.
Mine: Kız kıza gezelim.
Beren: Onlarda erkek erkeğe gezmek isteyecekleri için bize meraklı değiller.
Mine: Peki.

(Emre ve Senanın sevgilisi, müdürün odasındalardır)

Müdür: Derdiniz ne sizin? Dur tahmin edeyim..oo piti piti kız meselesi değil mi?
Emre: Bu yanımda duran şahsiyet sevgilimi aldı hocam.
Senanın sevgilisi: Terbiyesiz müdüre söylüyor bide.
Emre: Oğlum sus bak ayağımın altına alırım seni.!
Senanın sevgilisi: Hadi ya alsana.!
Müdür: Şş yavaş olun biraz.! müdür var sizin karşınızda..!!
Emre: Hocam ben bunu dövdüm cezasını verdim ve suçlu oluyorum adaletsizlik değil mi bu şimdi?
Müdür: Madem adaletin ne olduğunu biliyorsun evladım, sence şiddet mi daha mantıklı adalette, yoksa sözel yönden sorunu çözmek mi daha mantıklı ha?
Emre: Hocam..
Müdür: Şimdi ailenizi arıyacağım konuşacağım, onlarda sizinle konuşacak sonra ceza almadan kurtulacaksınız. Ammaa...bir dahakine disipline gidersiniz hiçbir lise almaz sizi haberiniz olsun..!!
Emre: Hocam aramasanız?
Müdür: Başka çare varmı ki evladım?
Emre: Bir daha olmayacak.
Senanın sevgilisi: Evet hocam olmayacak nolur aramayın.
Müdür: Olmaz asıl aramazsam başka suçlar için burada bekleyen arkadaşlarınıza haksızlık olur. Anladın mı Emre?
Emre: Offf

(Murat ve Ege bir bankta oturuyordur. Muratın telefonu çalar)

Murat: Alo? Kimsiniz?
Müdür: Ben Emre Yılmazın okuldan müdürüyüm. Siz velisi oluyorsunuz deği mi?
Murat: Evette..Emreye birşey mi oldu?
Müdür: Şimdilik kutuldu ama bir dahakine kurtulamaz.
Murat: Ne.!! noldu Emreye?
Müdür: Kavga etti..gelmeniz gerekiyor.
Murat: Of Emre off..!! tamam geliyorum ben.(kapar)
Ege: Noldu Murat?
Murat: Emrenin okul müdürü aradı, kavga etmiş.
Ege: Yaramazz.
Murat: Okula gitmem gerekiyor.
Ege: Tamam bende geliyorum hadi.
Murat: Tamam gel. (arabaya binerler)

(Efe, müdüre gidip gelmiştir. Sınıftan içeri girdiği an bütün sınıf gülme krizine girer)

Ferruh: Efe..dedin mi?
Efe: (asık bir surat ve ses tonuyla) Dedim.
Ferruh: Ne dedi?
Efe: Bir daha hareketini tekrarlarsan öğretmene ve derse saygısızık suçundan disiplini yersin dedi.
Ferruh: Aklın başına gelmiştir. Otur şimdi. (sınıf hala gülüyordur)
Efe: Sus oğlum sus.
Öğrenci 1: Efe insan adam akıllı birşey yapar değil mi? gidip matematik konularıyla dalga geçiyorsun sen resmen (gülüyordur)

(Beren ve Mine, merkezde bir alışveriş merkezine girerler.)

Beren: Dediğin elbise hangi mağazada?
Mine: Hmm...şurdaki mağazaydı.
Beren: Tamam gel hadi bende bakayım.
Mine: İyi gel göstereyim.

(Aradan 1-1,5 saat geçer. Murat ve Ege, Emrenin okuluna gelmişlerdir)

Murat: Merhaba. Sorun ne?
Müdür: Kız meselesi.
Murat: Ne.!!
Ege: Vayy Emre bey manita hesabı falan, valla helal olsun sana benim bile yok senin var.
Emre: Artık yok Ege abi.
Murat: Ege sus.!! Emre? derslerin zaten kötü bide karı kız peşinde mi geziyorsun sen.!
Emre: Bu h..van aldı.
Senanın sevgilisi: Bana bak düzgün konuş yoksa..
Emre: Ne? naparsın?
Müdür: Çocuklar başlamayın gene..!!
Murat: Emre seninle evde konuşucaz. Ayrıca bu durumdan Beren ablanında haberi olucak.
Emre: Ya ona söyleme nolur.
Murat: Kadının bilmeye hakkı var Emre.
Emre: Anneme yetiştirir amaa..
Murat: Yetiştirsin bir zahmet.!
Emre: Aşk olsun Murat abi ya.
Murat: Bilemem ben orasını.
Ege: (sessizce) ben halledicem.
Emre: (sessizce egeye) sağol.
Müdür: Murat bey siz Emreyi alabilirsiniz. Zaten sonraki dersleri boş öğretmenleri münazarada.
Murat: Tamam müdür bey hadi Emre al sınıftan çantanı gel. Bahçedeyim.
Emre: Hıhı.
Ege: Ya Murat Emre şuan ergenlik döneminde, böyle durumları olucak bence anlayışla karşıla.
Murat: Yeteri kadar anlayışlıyım zaten. Ama bana da hak ver Ege, düşün biz Berenle ona çok iyi bakıyoruz, iyi bir liseye gitsin diye didiniyoruz, ha bide dersleride kötü karı kız peşinde geziyor. Ayynı Efe..!
Ege: Ondan taviz verme Muratcım.
Murat: (güler) Tabi caanım. (Emre gelir) Hadi bin arabaya.
Emre: Hıhı.

(uzaklaşırlar..o sırada Beren ve Mine mağaza mağaza geziyorlardır)

Beren: Ay.! Mine çok yoruldum eve gidelim.
Mine: Tamam şu takıcıyada bakalım öyle gideriz.
Beren: Peki.

(Tenefüs olmuştur. Efe ve tayfası sınıfta oturuyordur.)

Öğrenci 1: Ya bu Ferruh hoca naptı öyle?
Efe: Hah.!! dahada kötüsü bizim binada oturuyor.!
Öğrenci 2: Efe sen en iyisi çok ders çalış buradan mezun ol direk İstanbul'a taşın. Çünkü inan bu herif seni nereye taşınırsan taşın küçücük ilçede seni bulacaktır. (güler)
Efe: Yok ben en iyisi direk ülkeyi terkedeyim.
Öğrenci 1: Maldiv Adalarına git orda bulmaz seni.
Öğrenci 2: Ya onu bunu boşverinde bu sıfırcı edebiyat hocasını napcaz ya? yazılı var bu ders.
Efe: Bilmiyorum. Kopya çekmeye kalksak farkeder.
Öğrenci 1: Haklısın ne cingöz o sıfırcı varyaa.
Efe: Neyseki yarın okul yok.
Öğrenci 1: O nerden çıktı Efe?
Efe: Oğlum yarın bütün öğretmenler münazarada. Okul yok bu ders söyler sıfırcı.
Öğrenci 2: Sen nerde öğrendin olmadığını?
Efe: Geçen ders müdür söylemişti.
Öğrenci 2: Hmm...

(Murat ve Ege, Emreyi eve getirmişlerdir)

Emre: Murat abi bir daha olmayacak Beren ablama söyleme.
Murat: Bu konu hakkında konuşmuyoruz Emre.
Emre: (bozulur) Odamdayım.
Ege: Fazla abartıyorsun.
Murat: Hayır abartmıyorum Ege.

Mine: Ayy Beren çok güzel şeyler aldık.
Beren: Aynen çok güzeller ama yoruldum.
Mine: Arabayı ben kullanayım istiyorsan.
Beren: Çok iyi olur.
Mine: Tamam atla hadi.
Beren: (gülümser)

(Akşam olmuştur..Beren, yemeği hazırlamakta, Murat televizyon izlemekte, Efe ve Emre Efenin odasında oturuyorlardır)

[MiLey]

Efe: Neyin var senin Emre?
Emre: Valla ne sen sor ne ben söyleyeyim..
Efe: Noldu ki?
Emre: Senin yaptığın işte anca böyle olur zaten..!!
Efe: Oğlum anlat bi nolduğunu öyle karar verelim yaptığım işin kalitesine falan.
Emre: Senin bana ayarladığın kız resmen beni aldattı hemde okulun en gıcık çocuğuyla..!!
Efe: (gülme krizine girer) Ne.! hahahahaa
Emre: Gülme Efe abi gülme ya!!
Efe: Tamam tamam sen neden beni suçluyorsun ki? kızı çok mu iyi tanıyorum sanki.!! huyunu falan bilmem yani.
Emre: İnsan bi araştırır öyle ayarlar dimi!
Efe: Bağırıp durma bana! bilemedim işte aaa!!
Emre: Ya özür dilerim sinirlerim bozuk.
Efe: Olsun canım nolcak.
Emre: Daha da kötüsü kavga ettik çocukla. Müdürde çağırdı Murat abi geldi okula..Beren ablaya söylemiş midir sence?
Efe: Bilmiyorum. Ama kavga etmen kötü olmuş.
Emre: Napcam ben? Beren abla anında yetiştirir annemlere.
Efe: Bence aşağıya in ve durumu gözlemle.
Emre: Tamam ama Murat abi aşağıda.
Efe: Olsun sen in Beren ablanın yanına.
Emre: Haklısın iniyorum.
Efe: Durumdan bana haber var beraber bir çaresine bakarız.
Emre: Hıhı.

(Emre, Berenin yanına iner)

Emre: Merhaba.
Beren: Nasılsın Emre?
Emre: İyi..sen?
Beren: İyiyim.
Emre: Yardım edeyim mi?
Beren: Sen? bana yardım edeceksin öyle mi? hahah güleyimde boşa gitmesin bari. Sen erkeksin bir kere (vurgulayarak söyler) erkekler böyle işleri fazla yapmaz..!!
Murat: He lafı bana vuracaksın ya amacın o senin..!
Beren: Amaan. Neyse sen bana yardım etmeyi teklif etmezdin noldu? dur dur tahmin edeyim: kesin bir mukaatin var değil mi?
Emre: (acayip olur) Yok canım nereden çıkarttın?
Beren: Suratının aldığı hale bakarak bunu söylemiş bulundum.
Emre: Yanlış bulunmuşsun Beren ablacım.
Beren: Hmm peki o zaman okulda kavga falan etmedin dimi? kız meselesi falan he? (göz kırpar)
Emre: (suratı bi şekil olur) yok ya neden sordun ki?
Beren: Ne bileyim erkekler hep senin yaşlarında bu tip nedenlerle kavga ederler ve müdürün önünde şekil şekil olurlarda ondan dedim. Ben küçükken okulda hep yaşanırdı böyle olaylar.
Emre: Yy..y..yok Beren abla nereden çıkarttın? tamam derslerim kötü ama karı kız peşinde koşmam yani..
Beren: Biliyor musun..ben 8.sınıfa giderken bizim sınıfta Emre diye bir çocuk vardı. Tipi sana çok benziyordu. Sevgilisi vardı..onu aldattı Emrede çocuğa daldığı gibi..Emre? iyi misin sen?
Emre: Evet iyiyim.
Beren: Şekilden şekile girdinde karşımda ondan sordum.
Emre: hahah aynı benmiş çocuk ya. Neyse ödevlerim var odama çıkyıorum
Beren: Yemek hazır olunca çağırırım senle Efeyi.
Emre: Hıhı. (koşarak odaya çıkar. Bu sırada Muratla Beren göz kırparlar)

[MiLey]

Emre koşarak odaya çıkmıştır.

Efe: Noldu? söylemiş mi?
Emre: Yok söylememiş..ama söylemeyeceği ne malum?
Efe: Haklısın aslında..bak sen en iyisi Murat abiye yanaş biraz ha?? (göz kırpar)
Emre: Nasıl yani?
Efe: İnsanlar kızgın olduklarında hoşuna gidecek şeyler yaşadıklarında yumuşarlar.. ben bizim sıfırcıdan biliyorum bunu.
Emre: Sıfırcı? hee edebiyat öğretmeniniz..neyse onu yani sen bana sonucunda Murat abiye yağcılık yap diyorsun..
Efe: Hah be koçum..!
Emre: Haklısın neyse ben işe başlayayım arasıra seni bilgilendiririm mesaj hakkım var mesaj atarım yukarı çıkarsam bi işler çevirdiğimizi anlarlar.
Efe: Aferin kafan çalışsın biraz..(gülümser)


Emre aşağıya iner. Muratın yanına oturur..


Emre: Naber?
Murat: İyi..senden?
Emre: İyi..
Murat: Ödevini yaptın mı?
Emre: Hıhı..sen?
Murat: Ben mi? ben okulu bitireli bi kaç sene oluyor Emrecim (şirin şirin gülümser)
Emre: Unutmuşum. Bu arada üzerindeki süveter sana çok yakışmış. Üşümüyorsun değil mi? hırka getireyim mi? yada kaloriferi daha fazla açayım ha? hasta değilsin dimi?
Murat: Hayır Emre gayet iyiyim üşümüyorum, hasta da değilim oda sıcaklığı gayet iyi ama beni düşündüğün için teşekkür ederim (gülümser)
Emre: Susadın mı peki?
Murat: Hayır.
Emre: Peki yiyecek birşeyler ister misin?
Murat: Birazdan yiyeceğiz.
Emre: Peki gazete getireyim mi?
Murat: Televizyon izliyorum. Ama benim için birşeyler yapmak istiyorsan odana çık.
Emre: Tamam. (koşarak çıkar)

[MiLey]

Emre odaya çıkar.

Efe: Noldu?
Emre: Hiçbir şey istemedi.
Efe: Sende dakika başı Murat abinin peşinde dolaşma, yoksa anlar.
Emre: Haklısın Efe abi. O yazdığın ne bu arada?
Efe: Ödev.
Emre: Hmm..

(Berenin sesi duyulur)

Beren: Yemek hazır..!

(Herkes masaya oturur.)

Murat: Sürahiyi uzatır mısın Efe?
Efe: Al.
Murat: Soğuk soğuk al öyle mi?
Efe: Daha ne diyeyim? buyrun Murat hazretleri sürahiniz.
Murat: (güler)
Emre: Murat abi istersen eti doğramanda yardımcı olabilirim..
Murat: Yok artık Emre o kadar da değil.. kendim doğrayabilirim.
Emre: İyi.
Efe: (Emreye fısıldar) Oğlum ne konuştuk yukarıda ha? dikkatini çekiyorsun.
Emre: Ayy unutmuşum.
Efe: Unutma.
Beren: Ne fısıldaşıyorsunuz bakayım?
Efe: Hiç Emre bir ödev yapıyorda bana sordu.
Beren: Nasıl bir ödev bu? özel mi de fısıldaşıyorsunuz?
Efe: Ya fen dersinde şey konusu.
Beren: O konuları 6. sınıfta işlemediniz mi Emre?
Emre: Ya şimdi öğretmen tekrar yapın şu an işleyeceğimiz konuyla bağlantısı var dedi.
Beren: Hıı öyle desene bende bir işler çevirdiniz sandım. (Emre öksürmeye başlar)
Murat: Emre.! iyi misin? helal helal.
Emre: Öhö .. öhö.. iyiyim Murat abi.
Murat: Yavaş yemelisin, çünkü hem kilo alırsın, yem yemekten sonra seni rahatsız eder, hemde boğulursun (gülümser)
Emre: Peki yavaş yerim. (kapı çalar)
Murat: Durun ben bakarım.
Efe: Allahım lütfen Ferruh hoca olmasın.

(Murat kapıyı açar. Gelenler Nebahat ve Ferruhtur. Muratın yüzü bir acayip olur)

Murat: H..h..hoşgeldiniz.
Ferruh: Murat? iyi misin sen? beni her gören bu hale giriyor.
Murat: Y..yok Ferruh bey şaşırdım Nebahat hanımı görünce hiç gelmez de bize.
Nebahat: Sanane.! gelirim gelmem.
Murat: Nebahat hanım ben ne dedim ki şimdi.!
Nebahat: Öff..aa kilo almışsın sen (Muratın karnına dokunur) Ne bu göbek böyle?
Murat: Göbeğim yok.
Nebahat: Bekle yok oğlum..! Beren yaprak sarmaları ağzına mı tıkadı senin ?
Murat: Ne alaka Nebahat hanım..! Neyse dışarıda kaldınız içeri geçin buyrun.

(Masaya otururlar)

Beren: Hoşgeldiniz.
Efe: (Yüzü asılır)
Ferruh: Şşt..! Efe bey.. bu ne hal öyle? beni gördüğüne sevinmedin mi?
Efe: Y.yok öyle şey olur mu hocam sevindim tabi hoşgeldiniz sadece şaşırdım ben..
Ferruh: Hmm.

[MiLey]

Emre: (Efeye fısıldar) Efe abi sana bişe dicem bunlar hep beraber geziyorlar ben görüyorum.
Efe: Nolmuş?
Emre: Yoksa Ferruhla Nebahat..
Efe: Ne? haa anaa olabilir he hihiihi..
Emre: Hahaha
Beren: Gene ne fısıldaşıp gülüyorsunuz bakayım? (göz kırparak güler)
Nebahat: Muratın kat kat olmuş göbeğine gülüyorlardır.
Murat: Beren ben göbekli miyim?
Beren: Hayır Murat.
Nebahat: Aaa siz iyicene kör olmuşunuz ayol. Ya görmüyor musunuz göbeği kat kat.!
Murat: (kalkar) Ben yoğurt getireyim.
Nebahat: Sarmaları yoğurtsuz yiyemezsin getir getir.
Ferruh: Nasılsın Efe? ödevini yaptın mı?
Efe: Evet.
Ferruh: Getir.
Efe: Anlamadım?
Ferruh: Getir dedim.

(Emre güler)

Efe: Ya hocam şimdi şöyle oldu, ben ödevi yaptım sonra Beren abla sigara içerken çakmağı yanlışlıkla deftere tutmuş defterde yanış ama yeniden yapıcam.
Beren: Ne diyorsun sen Efe..! ben sigara mı içiyorum..!

(Efe kaş göz işareti yapar)

Beren: Hee bi kere denemiştim ama çok kötü tavsiye etmem.
Ferruh: Olsun ben yanmış defteri isterim. Getir. (yalan söylediğini anlamıştır)
Efe: Hocam ama yanmış defter işinize yaramaz ki.
Ferruh: Efe getir dedim yoksa çıkıp ben bulacağım.
Efe: Peki. Iıı Emre sende gelsene bana birşey gösterecektin.
Emre: Ne gösterecektim?
Efe: (Emreye kaş göz işareti yapar)
Emre: Hee yeni aldığım versatil kalemi gösterecektim. Gel göstereyim.
Efe: Gel gel.

(Yukarı çıkarlar)

Efe: Yardım et bana defter istiyor, üstelik ödevi yapmadım..! ve ödevi yapmadığım anlaşılırsa rezil olurum zaten Nebahat çok eleştirmen sanki popstarda jüri üyesi...!!
Emre: Ben nasıl yardım edebilirim ki? aklıma birşey gelmiyor.
Efe: Defter yandı dedim.
Emre: Defteri gerçekten yakalım.
Efe: Delirdin mi oğlum yakarsak sınavlara çalışamam gerçi çalışıncada çok yüksek not alıyorum ya.
Emre: Sonra bir arkadaşından defteri alır yazarsın.
Efe: Tamam ama çakmaklar mutfakta inmeye kalkarsak yakalanırız hemde uzun süre beklersek bi işler çevirdiğimizi anlar.
Emre: Haklısın ben hemen inip geliyorum.
Efe: Dikkat et.

(Emre avaş yavaş iner. Mutfağa girer. Murat birşeyler arıyordur.)

Murat: Noldu Emre?
Emre: Çakmak lazım.
Murat: Napıcaksın sen çakmağı?
Emre: Ya şey...hah buldum çakmak bana lazım çünkü bir ödev yapıyorum kartondan kenarlarını yakıcam güzel durur.
Murat: Tamam yemekten sonra beraber yapalım o işi yakarsın elini çünkü.
Emre: Olsun ben hallederim.
Murat: Aaa olmaz öyle şey ben yaparım.
Emre: Öff peki. (odaya çıkar ferruh bağırır)
Ferruh: Efe hadi..!!!
Emre: Efe abi bağırıyor napıcaz?
Efe: Off beynim durdu bilmiyorum.
Emre: Düşünelim az zamanımız var birazdan buraya çıkacak.
Efe: O da var. (Ferruh kapıya gelir)
Ferruh: Efe geliyorum ben bakıcam ödeve.
Emre: Eyvah napcaksın..!
Efe: Off of.. hah buldum..!

(Murat gelir)

Murat: Aaa nerde bunlar?
Beren: (gülerek) Yukarıdalar. Bak şimdi Efe ödevini yapmadı heralde, biliyor Ferruh hocanın ona kızacağını, türlü türlü yalanlar uydurdu, hatta defteri yaktım dedi.
Nebahat: Kim öğretti acaba yalan söylemeyi.!
Murat: Allahım yarabbim ya.! herneyse demek ondan Emre gelip benden çakmak istedi.
Beren: Evet ondan sonra Ferruh beyde en son çare olarak yukarı çıkmaya karar verdi şuan yukarıda. Bağırsaydı sesini duyardık. (kalkar) Ben bi bakıcam.
Murat: Bende geliyorum..
Nebahat: Otur sen.!
Murat: Ne?
Nebahat: (Muratın taklidiyle) Ne? ne ne si işte otur burda tek kalmak istemiyorum nasıl ev sahibisiniz siz ya??
Murat: Peki. (oturur)

Ferruh: Gayet iyiydin oğlum noldu şimdi sana?
Efe: Valla bilmiyorum ama çok kötüyüm. (yatıyordur)
Emre: Yaa öyle. Odaya çıktık defteri ararken aniden karnım ağrıyor dedi sonra uzandı hastalandı Efe abim..
Ferruh: (pek inanmamıştır ve gayet emin bir tavırla) Demek öyle ha?
Emre: Ya öyle.

(Beren çıkar)

Beren: Efe..! noldu sana..!
Efe: Çok kötüyüm karnım ağrıyor.
Emre: Aniden oldu.
Beren: Ayy canım kıyamam ben sana ateşinde yok halbuki.
Emre: Ödevin yerinide söyleyemez şimdi ayrıca ararsakta özeline saygısızlık olur. Ferruh amca siz en iyisi aşağıya inin Efe iyi olunca ödevi size gösterir.
Ferruh: İyi hadi bu seferlik hasta olmandan kaytardın sıpa. (aşağıya iner. Efe kalkar)
Beren: Efe..! numara yaptın değil mi..!
Efe: Başka çarem yoktu.
Beren: Tamam benden kaçamayacaksın.. hesap ver ödevini neden yapmadın?
Efe: Ya yapmadım çünkü...çünkü konuyu anlamadım. Pekiştirmeden ödev yapamam.
Beren: Asıl ödev yapmazsan pekiştiremezsin..! neyse bu konuları konuşacak zamanda değiliz aşağıya inelim misafirleri bekletmeyelim gerçi yabancı değiller ama olsun hadi hadi.
Emre: Peki.
Efe: Ben inmeyeyim Ferruh hoca beni görür.
Beren: Tamam burda kal ödevine başla.
Efe: Hhı.

[MiLey]

(Diğerleri aşağıya iner)

Beren: Efe yatıyor yukarıda.
Murat: Ne..! iyi mi? Noldu Efeye??
Beren: Karnı ağrıyormuş beyfendinin.. (!)
Murat: Aaa neden acaba? ben bi bakayım (kalkıcakken Beren kolundan tutup oturtturur.)
Beren: Otur otur uyumuştur belki.
Murat: Peki.
Nebahat: (Yüzünü buruşturarak) Öğğk.! bu ne böyle çok tuzlu bu ayol..!
Beren: Tuzu gayet normal Nebahat hanım.
Murat: Gayet normal.
Nebahat: Hanımefendi yemeğine toz kondurmuyor, kocasıda onu koruyor.!
Emre: Evet Nebahat teyze tuzu normal bunun.
Nebahat: Ay iyi be öff..!
Ferruh: Murat? Kilo mu aldın sen?
Murat: Hayır 75 kiloyum.
Ferruh: Pek öyle durmuyorsun ama..
Murat: Biraz salata yesem iyi olacak.
Beren: Salatayla doymazsın al dolma dolma..
Murat: Dolma falan istemiyorum.
Beren: Murat lütfen.
Nebahat: Kiloları neden aldığı belli.
Emre: Dol-ma
Murat: Tamam bu konuyu kapatalım..!
Beren: Eee nasılsınız Ferruh bey?...

Efe odadadır. Sıkkın sıkkın oturuyordur. Bu sırada penceresine küçük bir taş atılır. Gelen arkadaşıdır.. (Arkadaşın adı Burak)

Burak: Psst..! Efe.!
Efe: (cama çıkar) Burak.! oğlum naber ya?
Burak: İyi iyi.. gelsene dolaşalım biraz sıkıldım.
Efe: Nasıl gelcem ki?
Burak: Evden çık işte.
Efe: Tamam da nasıl çıkıcam?
Burak: E çık odadan merdivenlerden in ayakkabılarını giy gel işte.
Efe: Ya Ferruh hoca bizde, ödevden kaytarmak için hastayım dedim odaya kapandım oğlum..
Burak: Hee öyle desene be oğlum.. ee nolcak şimdi?
Efe: Emreye mesaj atayım idare eder beni penceren atlarım fazla yüksek değil zaten bekle.
Burak: Efe m****k mısın oğlum sen.! yüksek burası kırılır bi yerin akşam akşam iş açma başına..!
Efe: Bişey olmaz İstanbul'da kalırken yaptım aynılarını ben kaç kere.
Burak: Sen bilirsin valla birşey olursa benden değil.
Efe: Neyse atıyorum mesaj...attım.

(Emreye mesaj gelir)

MESAJ: Lan Emre oğlum Burak abin çağırıyor beni dışarı çıkıcam idare etsene beni ya akşam akşam Murat abi dır dır öter şimdi başımda he nolur ya?? cevap yaz.

(Efeye cevap gelir)

MESAJ: Bir şartla..bende gelicem.

Efe: Haydaaa
Burak: Noldu oğlum?
Efe: Bende gelicem diyor.
Burak: Küçücük çocuk bizimle napıcak?
Efe: Bilmem ona sor.
Burak: Eee ne diyeceksin?
Efe: Dur bi oğlum (Emreye cevap yazıyordur)

(Emreye mesaj gelir)

MESAJ: Oğlum napcan sen bizimlee??

(Efeye cevabı gelir)

MESAJ: O zaman unut Efe abicim idare falan etmem bizzat ben söylerim seni Murat abiye.

Efe: Ya Emre gelsin mi abi?
Burak: Gelsin oğlum çıkamayacaksın yoksa (güler)
Efe: Peki ama Emreye nasıl yalan uydurucaz?
Burak: Bilemem orasını sen düşün.
Efe: Allah allah şuna bak hem dışarı çağırır beni hemde çözüm bulmaz.
Burak: Emre diye tanıdığı olan ben miyim?
Efe: Hah buldum

(Emreye mesaj gelir)

MESAJ: Tamam gel ama bak şöyle yapıcaz sen şimdi efe abiye bakıcam diye yukarı çıkacaksın sonra efe abi daralmış hem dolaşcaz hemde eczaneye gidip geliriz diyeceksin dışarı çıkıcaz oke??

(Efeye cevap gelir)

MESAJ: Tamam olur :)

Efe: Oğlum süper plan yaptık geliyoruz.
Burak: Tamam hadi.

Emre: Ben bi Efe abiye bakıp geliyorum
Murat: Neden?
Emre: Merak ettim işte her akşam beraber otururdukta burda bu akşam Efe abi hastalanınca bi eksiklik hissettim yanımda.
Beren: Anlaşamazdınız siz ama noldu şimdi?
Murat: Yanlışın var Berencim bunlar ikisi bir olup türlü türlü muzurluklar yapıyorlar.
Beren: Haklısın benim yanlışım işte. (güler)
Emre: Neyse ben bi bakayım.(yukarı çıkar)

Efe: Nerdesin be oğlum Burak abin çatladı beklemekten.
Emre: (güler) Tamam geldim işte hadi inelim.

(İnerler)

Emre: Iıı..şey..Efe abi iyice daralmış biraz iyiymiş diyor ki dışarı çıkalım dolaşalım biraz sonra eczaneye uğrar eve geliriz diyor yani çıkabilir miyiz?
Beren: Ya Emre bu saatte..saat geç oldu başınıza birşey gelir...
Murat: Efe geç oldu hemde yarın okul yok mu size?
Ferruh: Okullar tatil öğretmenler münazarada bende gideceğim münazaraya.
Nebahat: Bende
Ferruh: Siz öğretmen misiniz ki Nebahat hanım..??
Nebahat: Plates öğretmeniyim (vurgulayarak söyler)
Murat: (Berene fısıldar) Bak yine lafı bana vuruyor ya kükreyeceğim şimdi kadına ha!!
Beren: Hayatım sakin ol.
Murat: Allaha dua ediyorum bana sabır versin diye
Beren: Neyse tamam Emre saat şuan 21:30 yani 9 buçuk. Saat 10 da evdesiniz tamam mı?
Emre: Tamam. Hadi Efe abi çıkalım.
Efe: Öhö öhö yavaş yürüyelim Emrecim karnım çok ağrıyor.
Emre: Peki yavaş gideriz Burak abi biraz daha bekler. (Efe koluna vurur)
Efe: Napıyorsun oğlum sus.!
Beren: Burak mı? Efe? Burak senin sınıf arkadaşın değil mi? bu saate onunla ne yapacaksınız?
Efe: (zorlukla) Ya o Burak demedi bırak dedi yani şey..öyle işte.
Beren: (inanmamıştır) Ne?
Efe: Yani acele etmeyi bırak demek istedi değil mi Emre? öhö öhö öhö.
Emre: Ya öyle.. neyse biz çıkalım hadi Efe abi.

(çıkarlar)

Burak: Nerdesiniz be oğlum ağaç oldum burda.!
Efe: Geldik işte.
Burak: (Emrenin kafasına şaka anlamında vurur) Naber len.!
Emre: Ahahha yapma Burak abi ya (güler)
Burak: Neyse nereye gidiyoruz?
Efe: Bilmem dolaşalım işte.
Emre: Parka gidelim otururuz.
Efe: Hee salıncakta sallanırız. (güler)
Burak: Tamam Emre haklı parka gidelim otururuz.
Efe: İyi bari başka bir yere gidemeyiz zaten bu saatte.
Burak: E hadi. (yürüyerek uzaklaşırlar)

(Ferruh ve Nebahat gitmişlerdir. Beren masayı toplamış, Muratın yanına oturmuştur)

Beren: Ayh.! yoruldum ya.
Murat: Sınavların noldu senin?
Beren: Haftaya Pazar sınav var, yarın boşum ama öbür gün okula gitmem gerekiyor.
Murat: Tamam o zaman yarın lunaparka gidelim mi?
Beren: Nerdekine?
Murat: İzmir Fuar Lunaparkına.
Beren: Aa orayı görmeyi çok istiyordum. Çok büyük diyorlar. Sen hiç gittin mi?
Murat: Evlenmeden önce üniversite 3. sınıfta gittim en son.
Beren: Mine falan gitmek istiyordu hep.
Murat: Onlarda gelecek zaten Egeyle konuşmuştuk biz.
Beren: Çok iyi süper. Bu arada saat 10 a geliyor Efeyle Emre nerde kaldı ya.
Murat: Bi tuvalete gidip geleyim ararım.
Beren: Tamam.

(Tam o sırada kapı çalar. Emreyle Efe gelirler)

Beren: Hoşgeldiniz gece kuşları. (gülümser)
Efe: Hoşbulduk.
Beren: Nereye gittiniz bakayım?
Emre: Parka gittik.
Beren: Hmm. (Murat gelir)
Murat: Vay hacıyatmazlar sizi nerelerdeydiniz bakayım? (güler)
Efe: Parka gittik neyse yukarı çıkıyorum ben bilgisayarda takılırım.
Emre: Bende çıkayım. İyi geceler.
Murat: İyi geceler.
Beren: Neyse ben yatıyorum uyu sende yoruldun.
Murat: Yok ben biraz televizyon izlerim. Yat sen gelirim bekleme beni.
Beren: İyi o zaman burda uyuma sakın.
Murat: (güler) Tamam uyumam burda.

ERTESİ SABAH

Murat uyanmış, gazete almaya gitmiş, gelmiştir. Beren kahvaltıyı hazırlıyordur. Emre kalkmıştır.

Murat: Ooo günaydın gece kuşu (gülümser)
Emre: Günaydın. Aaa bu gazetenin bir eki vardı nerde?
Murat: Burda al.
Emre: Hah işte bu.

(Kapı çalar)

Beren: Durun siz ben bakarım. Mine gelmiştir belki.

(Kapıyı açar ve şok olur. Gelen Muratın anneannesi Behiyedir.)

Beren: Behiye anne..!

BÖLÜM SONU..

[MiLey]

2.Bölüm Özeti

Murat, Beren ve diğerleri Behiye'nin gelmesiyle şok olmuşlardır. Üstelik Behiye, Murat ve Berene yapmadığını bırakmaz. Bu sırada Efe, okulda yine ortalığı birbirine katan kopya olayına karışır. Ferruh ise Efeye kopya olayından dolayı çok kötü bir ceza verir. Ortalık yine karışır.
Diğer taraftan Mine, kendine yeni bir kıyafet alma amacıyla alışveriş merkezine gitmiştir. Fakat almak istediği ayakkabıdan sadece 1 tane kalınca soluğu karakolda alır. Diğer taraftan Murat eve beklenmedik bir şeyle gelir...

Behiye neler yapacak?
Ferruhun Efeye cezası ne?
Mine neden karakolda?
Murat eve neyle geldi?

Soruların sevapları senaryonun 2.bölümünde sizleri bekliyor... :) :)

[MiLey]

2.Bölüm=Davetsiz Misafir

(Beren şoktadır..)

Beren: Behiye anne..!
Behiye: Ne o? beğenmedin mi beni?
Beren: Ben şey.. (Murat gelir)
Murat: Kim o Beren? (Behiyeyi görür) Anneanne..!
Behiye: Aaa noluyor be size.! Terbiyesizler benim gibi yaşlı bir kadına yapılır mı bu muamele..!
Murat: Yok anneanneciğim biz ş..şaşırdık çok uğramazdın sen yani..
Behiye: (Bavulunu kapıda bırakarak içeri girer) Murat bavulumu yukarı g*tür.!
Murat: Tabi... (g*türür)
Beren: Ne ikram edeyim size Behiye anne?
Behiye: Hmm türk kahvesi içerim.
Beren: Hemen. (Mutfağa gider)
Behiye: Emre? ne bakıyorsun bana öyle şaşkın şaşkın bakayım..!
Emre: Ben..ben çok şaşırdım hemde sevindim geldiğinize (Elini öper)
Behiye: Aferin sana Emre..(Murat gelir) Utan Murat utan..! küçücük çocuk elimi öptü bir sen öpmedin.
Murat: Aaa unutmuşum..
Behiye: Yaa unutmuşsuun..!

(Efe kalkar, aşağıya iner fakat Behiyeyi görünce gözlerini ovuşturup yukarı kaçarken Behiye bağırır)

Efe: Ne..! bu olamaz..! (yukarı kaçarken Behiye bağırır)
Behiye: Efe..! gel buraya çabuk terliği kafana geçiririm...!
Efe: H.hoşgeldiniz Behiye annecim..(elini öper, Beren kahveleri getirir)
Beren: Buyrun kahveniz.
Behiye: Kahve olduğunu bende görüyorum kızım..

[MiLey]

Beren: (Yüzü asılmıştır) Neyse ben yukarı çıkayım. (Çıkar)
Behiye: Dersleriniz nasıl bakayım..? (Gayet emin tavırla)
Emre: İyi..gayet iyi.
Efe: E..e benimde öyle yani..
Behiye: Okul yok mu size bugün?
Efe: İlçedeki öğretmenlerin hepsi münazara da.
Behiye: Bende yedim.! Murat..!! neden okula gitmiyor bunlar..!
Murat: Anneanne doğru söylüyor gerçekten. Geçen gün müdürle konuşurken kendisi söyledi.
Behiye: İyi bari. Sen ne için gittin müdüre??
Efe: (Murata kaş-göz işareti yapar)
Murat: Iıı..şey..Efe'nin durumu hakkında konuştuk öyle..
Behiye: E iyi bari. Öff bu kahveninde hali ne böyle pütürlü pütürlü.! (yüzünü buruşturur)
Murat: Gayet güzel anneanne..
Behiye: Hee karın ya ondan savunursun onu değil mi..! ben bunu içmem git sen yap.!
Murat: Ben ne anlarım kahveden..!
Behiye: Bana sesini yükseltme Murat..!
Murat: Yani ne anlarım ben kahveden (düşük sesle)
Behiye: Öff neyse boşver. Eee komşunuz bilmem neyiniz yok mu sizin? Böyle yanlız yanlız mı oturuyorsunuz hep?
Murat: Yanlız değiliz ki Emre var, Efe var. (vurgulayarak) Nebahat hanım ve Ferruh bey var.! Birde arkadaşlarımız var işte..
Behiye: Kız mı he? (gülerek göz kırpar)
Murat: Anneanne saçmalama ben evliyim.! Berene bunu yapmam.!
Behiye: Peh..! hadi ordan be erkek milletini iyi bilirim ben..Deden de zamparaydı.
Murat: Tamamda ben dedem miyim?
Behiye: Kız anneanneye, erkek dedeye çeker derler oğlum.
Murat: O bir kere kız halaya, oğlan dayıya çeker şeklinde. Ama halk arasında söylenen birşey. Yani bilimsel açıdan kanıtı yok.
Behiye: Ay iyi ki yüksek okul bitirdin. Başıma profesör..!
Murat: Boşu boşuna okumadım herhalde anneanne. Yanlış bilgileri düzeltme bakımından sorumluyum.
Behiye: Niye ki? öğretmen misin sen?
Murat: Ay hayır anneanne. (Telefonu çalar)
Behiye: Kim o kim kim nolur söyle.!
Murat: Ege anneanne Ege.!
Behiye: Hee akşama alemlere akacaksınız değil mi..
Murat: (Of der gibi bakarak balkona geçer) Alo Ege.
Ege: Murat? abi noluyor ya sesin bir acayip??
Murat: Sorma abicim yaa..Anneannem geldi..!
Ege: Ne..! (Kahkahaya boğulur) Anneannen mi?
Murat: Aşk olsun Ege..! aşk olsun..! çözüm bulacağına gülme krizine gir anca.!!
Ege: Ya ona gülmedim gerçekten.
Murat: Ya neye güldün ha.!
Ege: (gene gülmeye başlar)
Murat: Off of.! neyse lunaparka kaçta gidiyoruz? hemen çıkmak istiyorum da evden.!
Ege: Akşam gidelim ya zevki orda zaten..
Murat: Ya akşam değil de 3 te falan çıksak?
Ege: Olur. Bana uyar. Ya birşey diyeceğim, orda güzel kızlar var mıdır?
Murat: Ben neyden bahsediyorum sen ne soruyorsun ya..!

[MiLey]

Ege: Abi napayım ama yaa tek başıma kaldım. Sen evlendin bile..
Murat: Oğlum senin yaşın kaç başın kaç. Elbet bulursun birini daha çook zamanın var.
Ege: Neyse ya kapayalım bende bi annemlere uğrayayım.
Murat: Tamam. Selam söyle.
Ege: Tamam görüşürüz.
Murat: Bay. (Kaparlar. Murat içeri geçer.)

Behiye: Hangi bar?
Murat: Ne?
Behiye: Hangi bara gideceksiniz?
Murat: Ne barı anneanne ya. Ben evliyim yapmam öyle işler.
Behiye: Dedesi kılıklı nolcak. Yapmam yapmam derdi rahmetli, ama zamparalıkta önde giderdi.
Murat: Ölmüş adamın arkasından konuşmayalım bence.

(Efe ve Emre okul için hazırlanmışlardır.)

Efe: Murat abi biz okula gidiyoruz.
Murat: İyi tamam güle güle. Okuldan çıkışta direk eve gel Beren ablan meraklanıyor sonra.
Efe: Çocuk muyum ben ya..!
Murat: Bana sesini yükseltme Efe.! Neyse hadi geç kalıcaksınız.
Emre: Güle güle Murat abi. Ya gel bi sarılcam sana.
Murat: Noldu Emre sen beni hiç sevmezdin?
Emre: Sevmeye başladım ya çok sıcakkanlı bir insansın. (Sarılır)
Murat: (Gülümser) Sende öylesin.

(Okula giderler. Beren aşağıya iner.)

Beren: Hayatım ben çıkıyorum.
Murat: Nereye?
Beren: Telefonuma mesaj geldi. Sınav bugünmüş.. Okula gidiyorum.
Murat: Bırakayım seni o zaman.
Beren: Hayır hayır yorulma Mineyle gidicez.
Murat: E iyi o zaman.
Beren: Sınavdan çıkınca gelirim. (gider)

Behiye: Murat gel buraya.!
Murat: (Gelir) Efendim anneanne?
Behiye: Otur.
Murat: Noldu?
Behiye: Sohbet edeceğiz.
Murat: Tamam edelim.
Behiye: Annenlerle görüşüyor musun?
Murat: Evet. Geçen hafta aradı babam mesela.
Behiye: Hmm. Ya sen bu Berenle nasıl tanıştın anlatsana?
Murat: Üniversitede.
Behiye: (Muratın taklidiyle) Üniversitede. Bu kadar mı yani?
Murat: Tamam. Şimdi üniversite 1.ci sınıftaydım. Berende bizim sınıftaydı. Sonra aylar geçtikçe Berenle derslerde bakışıyorduk. Sonra arkadaş olduk. Kanka yani. Sonra ben Berene açıldım. Oda bana karşı boş olmadığını anlattı. Hepsi pat diye olmadı tabi. Sonra çıkmaya başladık. Üniversite 3.cü sınıfta nişanlandık..
Behiye: Eee? Bu arada benim bunlardan neden haberim yoktu!
Murat: Çünkü dedemin hasta olduğu döneme denk gemişti. Sen hastanedeydin dedemin başında. Annemlere bile zor anlattım. Her neyse sonra etrafın yatışmasını bekledik. Bekledik yani dedem ölmüş yeni birde düğün mü yapacaktık. Sonra evlendik işte benim okulum, yüksek lisans falan bitti. Beren hala okuyor ama.
Behiye: Vay anasını be. (zil çalar)
Murat: Dur ben bakarım.

[MiLey]

(Murat, kapıyı açar. Gelen Egedir.)

Ege: Naber Murat? Ne bu surat?
Murat: Anlattım ya.
Ege: Hee. (İçeri geçer)
Behiye: Kimmiş Murat? (Egeyi görür) Sen miydin karı-kız manyağı..!
Ege: Aşk olsun Behiye teyze yaa.
Murat: Alışkınım ben Ege bana herzaman yapıyor.
Behiye: Murat bak geliyor terlik..!!
Murat: Aman anneanne aman..!! giy o terliği.
Behiye: Adam akıllı durun.
Murat: Yukarı çıkalım.
Ege: Peki.
Behiye: Beni yanlız mı bırakacaksınız? aşk olsun sizin gibi evlatlara lan.!
Ege: Oğlum lanlı lunlu noluyor anneannene? (güler)
Murat: Ne biliyim oğlum (güler) anneanneciğim işimiz var ama. Bak aklıma ne fikir geldi. Kocakarı Nebahati çağıralım. Kafa dengin nasıl olsa oturursunuz. Ben senin yaşlarında değilim ki anlayayım derdini. (gülümser)
Behiye: İyi ben çağırırım.
Murat: Tamam. (yukarı çıkarlar)

(Berenle Mine buluşmuştur.)

Mine: Hadi bin arabaya geç kalacaksın.
Beren: Hıhı.
(giderler)

Murat: Bir işte çalışmam lazım.
Ege: Bencede. Boşu boşuna okumadın sonuçta. Hem evlisin oğlum.
Murat: Yarın falan bakıcam şu iş meselesine.
Ege: Onu boşver de, Beren kaçta çıkar sınavdan?
Murat: Bilmiyorum ki. Ama tek bildiğim Bereni beklersek geç kalabileceğimiz..
Ege: Beren sınavdadır. Sen Mineyi ara, çıkışta gitsinler lunaparka, biz seninle arkalarından gidelim.
Murat: Aa olur bak. Minenin sınavı yok. Bereni bekliyordur.
Ege: Konuşacağına ara.
Murat: Bana bak sana burdan bir çakarım..(güler)
Ege: Bekle çakarsın (güler)
Murat: Şşşt tamam sus. Heh alo Mine?
Mine: Noldu Murat?
Murat: Ya bak ne diyeceğim, sen Berenle önce git lunaparka, biz arkanızdan gelelim.
Mine: Bak ben burda sıkılıyorum. Sen gel Egeyle, oturalım hep beraber Bereni bekleyelim. Ordan hepimiz gideriz.
Murat: Tamam. Geliyoruz biz. (kaparlar) Ege gidiyoruz.
Ege: Nereye?
Murat: Mine diyor ki, siz gelin Bereni hep beraber bekleyelim, ordan hepimiz gideriz diyor.
Ege: Olur bana uyar. Hem Berenin yan sınıfında güzel kızlar var.
Murat: Bana bak.! Oraya sana kısmet aramaya gitmiyoruz..!
Ege: Heh buyur..! Herif kızı buldu evlencem.
Murat: Buluşup hep beraber arkadaşça vakit geçiricez. Bu karı kız işlerini kendine sakla he??
Ege: Ohh sen evlisin tabi.. senide gördük ama üniversitede. Üstelik Berenle çıkıyordunuz üstüne üstlük nişanlıydın.!!
Murat: Eğer berene ötersen öldürüm oğlum seni.
Ege: Tamam lan gidelim hadi hadi.
Murat: Gel gel başımın belası gidelim bakarız sana karı kız. (güler)
Ege: Yürü git len (güler)

(Behiye, Nebahati çağırmıştır)

Nebahat: Ayol nabeer?
Behiye: İyiyim Neboş senden?
Nebahat: İyilik valla.

(Muratla Ege iner)

Murat: Anneanne biz gidiyoruz.
Behiye: Nereye..!!
Murat: Berenin yanına okula.
Nebahat: Amaan boşver gitsinler kız.
Behiye: Dua et Nebahat teyzen var..!
Murat: (Egeye sessizce) Bu karıdan kurtulmak için dua ediyorum (gülüşürler)

[MiLey]

Murat: Neyse biz çıkalım. Akşama geliriz.
Behiye: Yuh..! Ben ne yapıcam evde tek başıma..! Efeyle Emre sizinle gelecek mi?
Murat: Evet gelecekler. E kocaman kadınsın anneanne..
Nebahat: Ayol benim işim yok burda dururum ben. Veya sen bize gelirsin, laflarız, dedikodu yaparız.
Behiye: Tamam olur.
Murat: Neyse görüşürüz anneanne.
Ege: Görüşürüz Behiye teyze.
Behiye: İyi güle güle.

(Muratla Ege çıkarlar. Tenefüstür. Efe ve arkadaşları, bahçede oturuyor, ve konuşuyorlar..)

Öğrenci 1: Oğlum napcaz? Bu ders, sıfırcının sınavı var.
Efe: Bilmiyorum abicim bilmiyorum. Çalıştınız mı beyler?
Öğrenci 2: Çalıştım ama azıcık. Yapacağımı pek sanmıyorum.
Öğrenci 1: Çalışmadım ben.
Öğrenci 3: Valla abicim ne yalan söyleyeyim, bende çalışmadım.
Efe: Çalıştığım söylenmez. Amaa (cebinden kağıtlar çıkarır) sınavlardaki yardımcılarımda yanımdaa. (güler)
Öğrenci 1: Kopya?
Efe: Ne o? Beğenemedin mi?
Öğrenci 1: Oğlum senin neye kalkışacağından haberin varmı..! sıfırcı bir yakalarsa yanarsın oğlum. Aynı şekilde arkadaşın olduğumuzdan bizimde kopya çektiğimizi iddia eder ve bizde yanarız.
Efe: Hiçbir şey olmaz.Ben Ferruh hocanın dersinde 1000 kere çektim.
Öğrenci 2: Bu Ferruh hocanın dersi değil ama. Ayrıca Ferruh hocanın kulağına giderse iyice yanarsın. Herif sizin apartmanın yöneticisi değil mi sonuçta. Murat abinin, Beren ablanın.. herkesin haberi olur.
Efe: Aaa birader sizde çekmeyin o zaman.
Öğrenci 3: Çekersen notun iyice düşer. Zaten derslerin kötü.
Efe: İyi siz bana katılmayın neyse beyler, sınıfa çıkıyorum ben.
Öğrenci 2: Dur lan bende geliyorum.

(Sınıfa çıkarlar. Ferruh hoca ve Sıfırcı hoca öğretmenler odasında konuşuyorlardır. Bu arada sıfırcının adı Selma.)

Ferruh: Bu ders yazılı yapıyorsunuz değil mi Selma hanım?
Selma(sıfırcı): Evet Ferruh bey. Noldu ki?
Ferruh: Efe ve tayfasına dikkat edin derim size.
Selma: Neden?
Ferruh: Camdan bakarken cebinden kağıt çıkardı. Sonra arkadaşıyla merdivenlerden hızlıca çıktılar.
Selma: Kopya çekebilir diyorsunuz yani.
Ferruh: Aynen öyle. Gerçi benim dersimde çektiğini görmedim ama..
Selma: Olsun. Lise öğrencileri çok yatkındır kopya olaylarına. Dikkat ederim sağolun.
Ferruh: Önemli değil.

(Zil çalar. Bu sırada Muratla Ege bir kafede oturuyordur.)

Murat: Eee ne içelim?
Ege: Ben kahve alırım.
Murat: Ben çilekli milkshake alayım o zaman.

(Garsonu çağırıp isteklerini belirtirler)

[MiLey]

(Garson Murat ve Egenin isteklerini getirmek için içeri gider.)

Ege: Efeyle Emre gelecekler mi?
Murat: Gelecekler.
Ege: Nasıl alcaz onları peki?
Murat: Beren çıkınca sınavdan Minede gelcek, onlar lunaparka giderler, bizde seninle çocukları alırız.
Ege: Peki.

(İçecekleri gelir)

Ege: Ay Murat nasıl içiyorsun abi şunu? İğrenç ya..!
Murat: İnsanların düşüncesine saygı duymalısın Ege..!! Ayrıca çok güzel. Hem niye iğrenç diyip benimde midemi bulandırıyorsun..!! Seninde kahven iğrenç acı acı ıyy.
Ege: Tamam sende benimkine iğrenç dedin ödeştik. (Güzel bir kadın cafeden içeri girer) Ooo Murat abi kıza bak yaa..
Murat: Hangi kız? Şu sarışın ve mini etekli olan mı?
Ege: Evet. Çok şeker değil mi.
Murat: Yaa çok şeker.
Ege: Ne dersin ha? Konuşayım mı.
Murat: Ege sadece uzaktan bak başını belaya sokma. Birşey der şimdi sapık falan zanneder seni. Sprey taşıyordur sıkar, hastanelik olma yani.
Ege: Bu masum kız ne yapacak yaa..ben gidiyorum.
Murat: Ege.!! öf iyi ne halin varsa gör..

(Ege kadının yanına gelir)

Ege: Güzel bayan..cafede boş masa yokta yanınıza oturabilir miyim acaba?
Kadın: Beyfendi görmüyor musunuz boş yer dolu.
Ege: Iıı onlar rezervasyonluymuş.
Kadın: Ay valla 3 yıldır bu cafede takılıyorum. Burda hiç öyle rezervasyon falan duymadım da görmedim de..
Ege: Yeni çıkmış.
Kadın: Siz şuradaki beyfendinin yanında oturmuyor muydunuz!
Ege: Kavga ettik.
Kadın: Neden size bakıp gülümsüyor peki..!!
Ege: Aklını kaçırmış olmalı. Neyse izin veriyor musunuz?
Kadın: Gider misiniz!
Ege: Ama sizin gibi güzel bir bayana böyle laflar yakışmıyor. İsterseniz cep numaramı vereyim düşünüp ararsınız, buluşuruz konuşuruz olur mu?

(Bu sırada cafeye iri yarı bir adam girer)

Kadın: Aşkım..!!!
Adam: Neler oluyor burda!
Ege: Şimdi şey ben tuvaletin yerini sordum hanımefendiye.
Adam: Garsona sorsaydın!
Kadın: Hayatım asıldı bana bu.
Adam: Nee!!
Ege: Ya yok öyle şey gerçekten. Yok yani beyfendi (korkarak gülümser. Bu sırada Murat olanları farkeder ve yanlarına gelir)
Murat: Bir sorun yok ya?
Kadın: Hani kavga etmiştiniz!
Ege: Ettik.
Murat: Ne kavgası? (Ege koluna vurur) Ahh.! yani evet ettik ama biz çocukluk arkadaşıyız barıştık yani.
Adam: Bana bak ufaklık! bir daha sevgilime asılırsan seni mahvederim!!
Murat: Onun adına ben özür dilerim. Yürü Ege yürü..!! demiştim sana dimi!
Ege: Ama çok güzeldi.
Murat: Yürü yürü.

(Hesabı ödeyip çıkarlar)

[MiLey]

(Efe ve sıra arkadaşı sınıftadırlar.)

Öğrenci 1: Efe, ya oğlum..sen kararlı mısın kopya çekmeye? Sıfırcı çok dikkat eder..
Efe: Kararlıyım oğlum. Sen çalıştın bakılırsa değil mi?
Öğrenci 1: (Gülerek) Yoo. (Sırada duran şişenin kağıdının iç yüzeyinde yazan kopyaları görür.) Yuh..!!
Efe? Noldu?
Öğrenci 1: Abi bu nasıl zeka lan. Bu zekanı derslere kullansan profesördün valla. (gülüyordur)
Efe: Hee şişee.. (övünür gibi yaparak) Ee boşuna kıvrak zekalıyım diye bahsedilmiyor..

(Sıfırcı Selma girer.)

Sıfırcı: Evet arkadaşlar.! benim sinirlerimi daha fazla bozmadan mal gibi bakmayı kesin ve araya çantalarınızı koyun, kalemlerinizi hazır edin. Sınav esnasında kesinlikle kalem-silgi-uç alışverişi yasaktır..! direk kopya işareti koyarım haberiniz olsun.
Efe: (Arkadaşına fısıldayarak) Oğlum askerde olsak bu kadar emir vermezler lan (güler)
Öğrenci 1: (Güler) Nerden biliyorsun oğlum askere mi gittin?
Efe: Yoo ama bu gidişatımla uzun dönem yapacağım kesin (güler ve o sırada sıfırcının CIRTLAK sesi duyulur)
Sıfırcı: EFE..! ne konuşuyorsun..! kalemlerin hazır değil.!
Efe: (Gülerek) Pardon hocam sustum. (hihihi)

Murat: Abi sana yuh diyorum başka da birşey söylemiyorum he..!
Ege: Napayım aşk işte..
Murat: Oğlum kızı yakından tanımıyorsun. Hadi onu geçtim. Sevgili değilsiniz. Hadi onu da geçtim daha bir kaç dakika konuştunuz hemen nasıl aşk bu ya? Hayır yani kız olsan şıpsevdi diyeceğim sana ama.. Mineye o laf daha iyi yakışır. (güler)
Ege: İlk görüşte aşkın ne demek olduğunu bilmiyorsun Muratcığım..Ayrıca Mine ne alaka lan??
Murat: Minede her gördüğüne aşık oluyor. Hergün neden Berenin çenesinden şikayetçiyim sanıyorsun? (güler) Daha beyni hareket etmeden dilini dördüncü vitese takıyor. (güler)
Ege: (gülüyordur) Beren bunları duymasın bence keser seni belediyeye bağışlar yoksullara dağıtılsın diye.
Murat: Ahaha çok komik..! Neyse gel sahilde oturalım. Atla.
Ege: Sen mi kullancan?
Murat: Arabamı kullanmayayım mı?
Ege: Şakaydı.
Murat: Şakaymış..! (güler)

(Efe ve sınıf sınavdadır. Efe, dalmış numarası yaparak şişesini çevire çevire kopyalarını okuyordur. Sıfırcının dikkatini çeker.)

Sıfırcı: Efe kağıdına bak..! süren az..!
Efe: Dalmışım hocam. (Şişeye bakmaya devam eder. Sıfırcı gene farkeder)
Sıfırcı: Efe..! Ne var o şişede.!!
Efe: Su.
Sıfırcı: Onu bende biliyorum.! Sadece neden şişeye baktığını anlamadım.!
Efe: Şimdi hocam sınav esnasında suya bakmak zihni açarmış. İnternette bilimsel bir sitede yazıyor.
Sıfırcı: İlahi Efe güldürme beni allah aşkına..sen bırak bilimsel araştırmayı, bilim kelimesinin anlamını bilmiyorsun. (güler)
Efe: Hocam aşk olsun ya. Ben aslında çok çalışkanım zekiyim ama gösteremiyorum..
Sıfırcı: Yaa öyledir kesin eminim hiç şüphem yok.! Neyse o zaman o (vurgulayarak) 'Bilimsel Araştırma'larını bu sınavda kullanma mümkünse.
Efe: Peki.

(Emre ve arkadaşları (tenefüste) bahçedelerdir.)

Arkadaş 1: (takılıp yere düşer. Emre kolundan tutarak)
Emre: Her ne kadar düşenin dostu olmaz derlerse de, ben yinede senin dostunum. (kaldırır) İyi misin?
Arkadaş 1: Kolum acıyor o kadar. Ayrıca atasözün için sağol Emre (güler)
Emre: Evde 2 yüksek lisanslı, bir tanede liseli olunca atasözlerini doğru yerde kullanmayı öğrenebildim.
Arkadaş 1: Ovv çok iyi. Tam da yerinde kullanıyorsun zaten atasözlerini. (gülümser)

[MiLey]

(Murat ve Ege sahildelerdir.)

Ege: Oğlum napcaz burda ya?
Murat: (derin bir nefes alır) Temiz hava.
Ege: Temiz hava mı? İstemez abicim biz en iyisi eve dönelim. Emreyle Efe çıkarlar şimdi okuldan.
Murat: Aa haklısın yürü hadi bin arabaya.
Ege: Ben olmasam herif temiz hava diye sabahlıcak burda.
Murat: Ege? dediğin lafın mantıksız olduğunun farkında mısın sen?
Ege: Bilmem. (Arabaya biner)

(Sıfırcı öğrencileri kontrol ediyordur. Efe ise hala şişeden kopyalarını okuyordur. Bu sırada yanındaki ve arkadaki arkadaşlarıda Efe'den bakmaya başlarlar. Sıfırcı yerinden kalkar ve sınıfta dolaşmaya başlar...)

Sıfırcı: (avazı çıktığı kadar bağırır) Efee..!! napıyorsunuz burda..!!
Efe: Yok birşey hocam.
Sıfırcı: Nasıl yok nasıl.! bu şişede yazanlar ne..!!
Efe: Ya bu kantinci varya bu kantinci..
Sıfırcı: Adama ne suç atıyorsun.! utanmadan kopya çektiğini başkasına atıyor..! ya siz? siz niye kopya çekiyorsunuz..!
Efe: Yok ya onlar çekmedi ya aslında biz kopya falan çekmedik. Biz ona grup çalışması diyoruz.
Sıfırcı: Oğlum sınavda ne grubu..!! yürüyün müdürün odasına yürüyün..!

(Hepsi müdürün odasına doğru ilerlerler.)

(Murat ve Ege yoldadır...)

Murat: Eve gitmeyelim.
Ege: Niye?
Murat: Ya canım istemiyor. Dolaşalım.
Ege: Neden amaa?? hee Behiye teyze..
Murat: (yani der gibi kafasını sallar)
Ege: Hmm bana gidelim. Çocuklar eve uğrayıp bize gelsinler.
Murat: Benimde uğramam gerekiyor. Anneanneme hesap vermem gerek biliyorum ama olsun hemen dönerim. Seni eve bırakırım ama.
Ege: He öyle olur bak.

[MiLey]

(Beren sınavdan çıkar. Mine ise okulun bahçesinde hayallere daha doğrusu gördüğü erkeğe dalmış oturuyordur.)

Beren: Mine.
Mine: (gözü gördüğü adamda) Hıı.
Beren: Minee!
Mine: Ha ne? Beren..?
Beren: (surat ifadesi değişerek) Ben geldim. Sen hiiç..umurunda bile değil yanii..
Mine: Yok ya çocuklara dalmışım..
Beren: Hangi çocuk? Çocuk falan göremiyorum. 1 dakika.. hee şu çocuk... anladım ben.
Mine: Yok ya bu sefer değil.
Beren: Mine..Mine..Mine.. ne zaman bırakacaksın bu 'şıp sevdiliği' ?
Mine: Birine aşık olmadım Beren!
Beren: (Minenin taklidini yapar)
Mine: (gülmeye başlar) valla bak.
Beren: Ha ne? Mine?
Mine: Aşk olsun Beren çok kırıldım vallahi. Neyse ya gel gidelim.
Beren: Diğerleri?
Mine: Ay gelicek onlar hadi gidelim. Bin hadi.
Beren: İyi.

(Uzaklaşırlar. Bu sırada Efe, müdürün odasındadır.)

Müdür: Oğlum, Efe'ciğim, güzel evladım benim nedir senden çektiğim he! Utanmıyor musun kopya çekmeye?
Efe: Ya hocam yalan yaa.
Sıfırcı: SUS! şişeni görmedim sanma.!
Müdür: Ne şişesi Selma Hanım?
Sıfırcı: Bu Efe denen öğrenci (!) su şişesi kağıdının iç kısmına kopya döşemiş. Güya sınavda bana yutturacak hayallere dalmış şişeyle oynuyor diyee!!
Müdür: Yuh artık! Yuh yani! Ya Efecim sen bu tür işlere kafa yormak yerine gözünü seveyim şu formülleri ezberlesen ha! nasıl olur! Ama ders dışında maşallah beyimiz Efelerin Efesi Efemizin kafası her şeye çalışıyor!!
Efe: Hocam şimdi anlatmak istiyorum müsade ederseniz.. Bakın şimdi ben aslında çok çalışmıştım. Ama ne yazık ki bizim sülalede genetik olan bir hastalığımız var. Bende de var maalesef. Bütün çalıştıklarımı unutuyorum ya.. sabah kalktım bi baktım puf olmuş (güler) uçmuş gitmiş yani hehe (düzelir gibi öksürür)
Müdür: Vay anasını be! nasıl bir hastalıkmış. Tüh ya neyse ben seni geçireceğim ama meraklanma (Efe'nin yüzü güler) sonuçta hastalıklı öğrencileri el üstünde tutarız. Ya oğlum m****k mısın sen lan! Öyle hastalık mı olurmuş! Olsa bile 1 günde mi uçar gider? İnsan beyni birşeyi tekrar edip çalıştığında yıllarca hafızasında tutar! sen şuna çalışmadım demiyorsun da hastalıkmış mastalıkmış peh! bende yedim yani!
Efe: Hocam inanmıyorsanız Murat'a sorun.
Müdür: Oğlum ben Murat Bey'i tanıyorum. Öyle bir hastalık (!) madem sülalenizde var Murat Bey nasıl yüksek lisans yaptı !
Efe: Hocam inek o ya.
Müdür: Tamam ben Murat Beyi çağırdımda yanında inek diyebilecek misin bakalım?!
Efe: (güler) Hocam ne ineği ya direk küfür ederim.
Müdür: Terbiyesizleşme! baban yaşında adamım ben! ayrıca hem müdürün hemde hocanım senin!
Efe: Hocam size bişey diyen olmadı ki. Ben öylesine...(sözü kesilir)
Müdür: Deme öylesine bişey falan!
Efe: Hocam kendimi ifade etme hakkımı kısıtlıyorsunuz ama.
Müdür: Evladım ben hangi hakkın hangi durumlarda kısıtlandığını biliyorum. Bana öğretme! ayrıca sen çık dışarı kapının önünde bekle. Ama sakınn biryere gitme tamam mı hadi çık şimdi.
Efe: Peki. (çıkar)