I’m with you...

[.Lutz.]

Artık ölmek istiyordum! Annemin ölümünden sonra yaşamanın bir anlamı yoktu benim için.Kıyafet dolabımı açtım ve elime gelen ilk kıyafetleri aldım giydim.Pek uyumlu olmasada beni bu yağmurlu havada sıcak tutardı.Evden çıktım ve sahilde biraz yürüdüm ardından dar sokaklardan geçerek bir uçurum kenarına vardım.Yaşamın bir önemi kalmamıştı artık.Derin bir nefes aldım ve saçlarımın yağmurda ıslanmasına ve rüzgarda savrulmasına izin verdim.Tekrardan bir nefes aldım ve kollarımı açtım tabii gözlerimide kapadım.Kendimi rüzgara bıraktım ve uçurumdan atladım o anda belimden biri beni tuttu ve kendine doğru çekti ikimizde yere düşmüştük.Birden içimin yandığını fark ettim ve yanaklkarımın kızardığını karşımda saçları ıslak ve masumca bana bakan biri vardı gerisini hatırlamıyorum sadece onun sıcacık kollarında olduğumu hissediyordum.Gözlerimi açtığımda bilmediğim bir evdeydim çok şaşırmıştım ve birden içeri girdi ve elinde iki fincan kahve vardı.Bana bakarak gülümsedi
x:iyimisin?
Başımı iki yana sallayarak hayır diye cevap verdim.
Kahveyi uzatarak
x:Al içini ısıtır
Teşekkür edercesine bakarak gülümsedim.
x:Benim adım Yiğit ya senin?
Yağmu diye cevap verdim.
Bana tatlı tatlı gülümsedi.